De Kunst van het Schrijven is het Weglaten
Of, omgedraaid: de kunst van het weglaten is het schrijven. Wat wordt hiermee bedoeld? Iedereen hier wil graag schrijven, maar wat houdt dat in? Wat houdt het schrijven an sich in, in deze? Eén ding is zeker, schrijven is de kunst van het weglaten, maar dus ook omgekeerd: weglaten is de kunst van het schrijven. Dus laten we eens beginnen met dingen weg te laten: Schrijven is het weglaten. De vraag rijst natuurlijk wat je moet weglaten en nu gaat het niet zozeer om het weglaten van woorden of zinnen, maar om het weglaten van onnodige informatie. Dingen, zogezegd, waar de lezer niets aan heeft en die dus alleen maar het verhaal in de weg staan. Ik zou zelfs verder willen gaan en het als volgt willen stellen: de plot staat het verhaal in de weg en is daarom onnodig informatie, welk dus consequent weggelaten dient te worden. Om het aloude voorbeeld van E.M. Forster maar weer eens uit de kast te plukken: The king died and then the queen died is a story. But the kind died and then the queen died of grief is a plot. De lering die we hieruit kunnen trekken is dus de volgende: of grief is onnodige informatie en kan dus weggelaten worden. Het verhaal is evengoed wel duidelijk en de intelligente lezer, waar we ons natuurlijk allemaal op richten, begrijpt evengoed het idee wel.